top of page
Search

জাৰৰ দিনৰ ছবি

জুলী কোচ



ঠেঁতুৱৈ ধৰা জাৰে ৰাতিটো কুটি কুটি খোৱাৰ পৰত

বৃদ্ধ দম্পতিহাল গভীৰ নিদ্ৰাত নিথৰ হৈ পৰি থাকে

অজগৰ যেন চেঁচা দীঘল পুঁহমহীয়া ৰাতিবোৰ

বাগৰ এটি নসলোৱাকৈ কেনেকৈ শুই পৰে দুয়ো

অভিনয়ত যেন ইজনতকৈ সিজন পাকৈত

কৃত্ৰিম বতাহ এজাকে উমাল কৰি ৰাখে সুবৃহৎ কোঠাটো

দামী মখমলৰ কাপোৰ দুখন মেৰাই

সন্ধিয়াৰ পিছতেই দুয়ো সংগী কৰি লয় বিচনাখনকে

জুই পুৱাবলৈ ভয়

জানোচা বৃদ্ধ হাতৰ কঁপনিত কিবা অঘটন ঘটে

বিজুলী বতাহকণে যে পূৰাব নোৱাৰে

জুই পুওৱাৰ আমেজ

পুতেকহঁতৰ মৰমে নুবুজে এই যন্ত্ৰণা

মৰমৰ জানো বিকল্প থাকে

দুয়োৰে হুমুনিয়াহবোৰ চাৰিবেৰত ঠেকা খাই

শুকান হৈ পৰে

পুৱাৰ কুহুমীয়া বেলিৰ উমকণ কিন্তু

দুয়ো একেলগে ভগাই লয়

চল্লিছ বছৰীয়া অভ্যাস এৰিব নোৱাৰা

দূৰাভাষত ভাঁহি অহা এটি এটি কৈ তিনি সন্তানৰ চুটি চুটি বাৰ্তালাপতে

দুয়োয়ে দিনটোৰ কৰণীয়খিনিৰ বাবে

দেহ মনত জোৰ অকণ আঁতি লয়

আক্ষেপ কৰিবলৈ একো নাই

নিজ হাতেৰে গঢ় দিছে সিহঁতক

সপোন দেখিবলৈ শিকালে

সপোন পূৰাবলৈ শিকালে

শিকোৱাৰ দৰেই শিকিছে সিহঁতে

সেইবাবেই দেশ বিদেশ ঘূৰি ব্যস্ততাৰ মাজতো

দুয়োলৈ বুলি জাৰৰ দিনৰ উমকণো কিনি আনি দিছে

দিনটো ভিতৰে বাহিৰে কোনোমতে পাৰ হয়

আকৌ সেই একেই ৰাতি

নিটাল নিস্তব্ধ

চেঁচা লাগি আহে দুয়োৰে, ৰাতিটো পাৰ কৰাৰ ভয়ত

ইমান দীঘল ৰাতি

বিচনাত পৰি দুয়ো অনুভৱ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে

বেৰত আঁৰি থোৱা পুতেকহঁতৰ মৰমৰ উম অকণ

নাই বেছিকৈ চেঁচা লাগি আহে

হঠাতে বৃদ্ধজন উঠি বহি পৰে

হেৰা...আঁহাচোন ওচৰলৈ

কথাকে পাতো

কি কথা?

এনেই আৰু...

একেখন বিচনাতে বহি

কথাৰ আঁত বিচাৰি

দুয়ো ক্ষন্তেকৰ বাবে মৌন হৈ পৰে

আৰু মৌনতাৰ সেই সময়কণেই যেন দুয়োকে মনত পেলাই দিয়ে

চল্লিছ বছৰ পুৰণি এনেকুৱা জাৰৰ দিনবোৰ

উমাল কৰি তোলা প্ৰেমৰ আলিংগনবোৰলৈ

বহুদিনৰ মূৰত দুয়ো খোলাকৈ হাঁহে

আমাৰনো বয়স হৈছে কিমান

আশীলৈ এতিয়াও বাকী আৰু দুটা জাৰৰ...


::x::x::x::


 

Poet Julee Koch

lives in Nazira, Sivasagar, Assam

[Disclaimer: The opinions expressed in our Blog are those of the author(s) / poet(s) and do not necessarily reflect the opinions of the Publisher.]

155 views

Recent Posts

See All
bottom of page